Αφήγηση είναι να φέρνω στη μνήμη μου κάτι που έχω ζήσει και να το διηγούμαι. Λέω πώς άρχισε μια ιστορία, πώς συνεχίστηκε και πώς τέλειωσε. Ενεργοποιώ τη μνήμη μου και αφηγούμαι πώς συνέβη. Η αφήγηση δεν αφορά μόνο εμένα ως αφηγητή, αλλά και αυτούς που με ακούν. Με άλλα λόγια, έχει να κάνει με το να ακούω τον εαυτό μου και κυρίως με το να γίνομαι κατανοητός από αυτούς που με ακούν. Διότι όταν αφηγούμαι, βοηθώ το κοινό να συμμετέχει νοερά στην ιστορία μου.
Οι ακροατές μαθαίνουν κάτι για το πώς συμπεριφέρθηκα και ποια είναι τα κίνητρα και οι προθέσεις μου. Με αυτόν τον τρόπο, μπορούν να καταλάβουν καλύτερα γιατί κάνω κάτι και γιατί ενεργώ με τον τρόπο που ενεργώ. Όταν λέω σε κάποιον κάτι για τον εαυτό μου ή ακούω τους άλλους να λένε κάτι για τον εαυτό τους, τότε αναπτύσσεται η κατανόηση και η εμπιστοσύνη μεταξύ εμένα και των άλλων.
Όταν λέμε μια ιστορία, αυξάνεται το ενδιαφέρον να γνωρίσουμε ο ένας για τον άλλο μέσω της κατανόησης, της ακρόασης και της φιλικής συζήτησης.